Topsportmentaliteit
Foto credits: Sportprimeur.nl
Ik hou van topsport. Niet zozeer als hele fanatieke sporter maar van de mentaliteit van topsporters. Met de Olympische Spelen is het voor mij dus genieten. De glorie van goud en de teleurstelling bij minder. Het mooiste moment tot nu was van Ranomi Kromowijojo. Na een fantastische inhaalrace tijdens de 4 x 100 meter vrije slag werd Nederland tweede. Een prachtige prestatie maar niet voor Ranomi; ze kwam voor goud en niks anders. Dit werd duidelijk zichtbaar in het interview. Een rustig maar gedecideerd antwoord op de vragen maar een lichaamshouding vol met frustratie, boosheid en teleurstelling omdat haar doel niet was bereikt. Topsportmentaliteit en ook nog eens een super professionele houding.
Vergelijking en identificatie
Zo wordt een topsporter voor mij een held. Met helden identificeert een mens zich graag. Het inspireert en geeft soms net de extra energie om te werken aan de eigen doelen. Als inhaker is topsport ook een geliefd onderwerp voor merken. Verbind je met topsport(ers) en het publiek identificeert zich met jou en gaat van je houden? In alle gevallen geldt dat de consument zich dan wel moet herkennen in jouw acties, manier van werken en kwaliteit van het product. Een slecht product zal nooit een topsportgevoel oproepen toch.
Een andere vergelijking die ik nu weer een aantal keer heb gezien ‘[branchenaam/beroep] is topsport’. Zo generiek vergelijken is per definitie onmogelijk. Het is appels met peren vergelijken en kan dus helemaal niet. Wat wel kan is succesfactoren van topsport(ers) analyseren en die vergelijken met hoe je zelf bent, werkt en handelt. Vaak wordt dit juist niet gedaan en heeft de vergelijking de strekking van ‘wij gaan voor goud’ of ‘wij willen alles eruit halen’. Dat zijn leuke one-liners, die het goed doen in de publiciteit, maar zeggen uiteindelijk niets. Interessanter vind ik ‘wat is er nodig, wat doe je er aan en wat laat je zien om voor goud te gaan?’.
- Heb je een concreet en ambitieus doel.
- Is je talent ook echt een talent.
- Wat doe je er dagelijks voor en ook, wat offer je op.
- Wie en wat heb je nodig en hoe zorg je daarvoor.
- Kun je en wil je meedogenloos, egoïstisch zijn om belemmeringen te ‘elimineren’.
- Welke mensen heb je die je onvoorwaardelijke steunen, kritisch op je zijn en je helpen.
Focus, realisme, zelfdiscipline, kiezen en verliezen. En vooral daar mee om kunnen gaan zijn voor mij factoren om te kunnen excelleren en dat ene doel te bereiken. In het geval van een team is dan ook nog de vraag ‘hoe draagt het individuele talent bij aan het grote doel’. Al deze zaken zul je dan ook dagelijks en volledig moeten leven, laten zien, communiceren en in het geval van organisaties in de cultuur verankeren. Het behalen van het doel is dan nog geen zekerheid. Evalueren en dan het resultaat accepteren als je er echt alles aan hebt gedaan lijkt mij gezond. Dat wil voor mij niet zeggen dat je dan blij of tevreden hoeft te zijn.
Ik ben geen topsporter en kan dus geen vergelijking maken. Ik herken wel elementen in hoe ik ben, denk en doe. Meestal lang niet zo intens en vaak ook situationeel. Gelukkig maar want een topsporter heeft een korte periode om zijn of haar doel te bereiken en daardoor is de hoge intensiteit op te brengen. Ik wil het graag nog een jaar of dertig kunnen opbrengen.
Stop dus alsjeblieft met roepen ‘mijn branche/beroep is topsport’. Het is het niet, wordt het niet en hoeft het ook niet te zijn. Inspiratie halen uit topsport(ers) is toch al mooi genoeg? Wil je wel goud behalen in je vak, kijk dan eens kritisch naar jezelf of naar je organisatie, bepaal de zaken die echt nodig zijn en creëer de omstandigheden om dat goud te behalen. Ik ga deze zomer lekker verder genieten van topsport, zeker als Ranomi straks ‘gewoon’ goud haalt op de 100 meter vrije slag.
Dit zijn mijn, volkomen subjectieve factoren van topsportmentaliteit. Ik ben benieuwd of jullie andere of aanvullende factoren hebben.
